بینوایان، دو جلدی

داستان در ۱۸۱۵ در دینی آغاز می شود، جایی که ژان والژان به عنوان یک روستایی پس از نوزده سال حبس - پنج سال برای دزدیدن نان برای سیر کردن خواهر و خانواده او و چهارده سال به خاطر فرارهای متعدد او- از زندان آزاد شده است. او توسط مهمانخانه دار پس رانده می شود زیرا گذرنامه او زردرنگ است و نشان می دهد که پیش از این جبرکار بوده است. او با عصبانیت در خیابان می خوابد. اسقف خیراندیش دینی، مایرل به اون پناه می دهد. هنگام شب ژان والژان با ظروف نقره مایرل فرار می کند. هنگامی که پلیس او را دستگیر می کند، اسقف مایرل وانمود می کند خود ظروف نقره را به او داده است و پافشاری می کند که او دو شمعدانی نقره را که فراموش کرده بود نیز با خود ببرد. پلیس توضیحات او را می پذیرد و می رود. مایرل می گوید زندگی او را برای خدا بخشیده است و او باید پول این شمعدانی ها را برای ساختن یک مرد صادق از خود به کار برد. سخنان مایرل والژان را به فکر فرو می برد. هنگامی که او در خود فرو رفته است از روی عادت سکه ۴۰ سوئی کودکی دوازده ساله به اسم پتی جرویس را می دزدد و او را تعقیب می کند. او سریع خود را باز می یابد و کل شهر را به دنبال او می گردد. در همان زمان سرقت او به مسئولین گزارش می شود. والژان خود را پنهان می کند زیرا اگر او دستگیر شود باید تمام عمر خود را به عنوان جبرکار سپری کند. شش سال می گذرد و والژان از نام موسیو مادلین استفاده می کند. 
بینوایان یا بی‌نوایان (به فرانسوی: Les Misérables) نام رمان معروفی نوشتهٔ ویکتور هوگو، نویسندهٔ سرشناس فرانسوی است. این کتاب اولین بار در سال ۱۸۶۲ منتشر شده و یکی از بزرگترین رمانهای قرن ۱۹ است. در دنیایی که مردم آن انگلیسی صحبت می‌کنند، این رمان معمولاً با عنوان اصلیِ فرانسویِ خود نام برده می‌شود.با شروع شورش جون در ۱۸۱۵ و به اوج رسیدن آن در ۱۸۳۲ در پاریس، این رمان از زندگی چند شخصیت و تمرکز بر مبارزات محکوم سابقه‌داری ......