قیام دکابریست ها،دو جلدی

این کتاب را در حقیقت می بایست دنباله کتاب جنگ و صلح تولستوی به حساب آورد چرا که این داستان نیز همچون جنگ و صلح از جنگ های ناپلئون با روسیه وام گرفته است... دکابریست‌ها روایت تاریخی نخستین قیام روشنفکرانه‌ی ملت روس علیه حکومت استبدادی تزار است که در دسامبر ۱۸۲۵ میلادی رخ داد و اگرچه یک‌روزه سرکوب شد، تأثیری شگرف بر رشد خودآگاهی سیاسی-اجتماعی ملت روس نهاد. نمایش‌نامه‌ی دکابریست‌ها از نخستین نمونه‌های تئاتر مستند روسی است. این نمایش در سال ۱۹۶۷، به مناسبت پنجاهمین سالگرد پیروزی انقلاب روسیه، روی صحنه رفت. لئانید زورین کوشیده با تکیه بر منابع مکتوب تاریخی شکل‌گیری محفل‌های دکابریست‌ها و قیام آنان را تا حد امکان نزدیک به واقعیت بازسازی کند. او در این نمایش‌نامه به‌خوبی نشان می‌دهد اشراف‌زادگان تحصیل‌کرده و شرافتمندی که قلبشان برای میهنشان می‌تپید و از استبداد تزار به تنگ آمده بودند، برای آن‌که تغییری در اوضاع و شرایط کشور به وجود آورند، با چه موانع عملی و تردید و تزلزل‌های فکری-عقیدتی دست‌وپنجه نرم می‌کردند. ...در سن پترزبورگ گروهی از افسران ارتش ، نیکلای اول را مردود شمردند و حمایت خود را از کنستانتین اعلام کردند. اما این افسران، و فاداری چندانی به کنستانتین نداشتند؛ بلکه آن ها هدف بزرگتری داشتند. بسیاری از آن ها ، سال ها پیش به عنوان سربازان جوان با نیروهای ناپلئون در اروپای شرقی جنگیده بودند. در آن جا دیده بودند که شهروندان عادی روزنامه می خوانند؛ در امور سیاسی به بحث می پردازند و از خوراک کافی برخوردارند. این افسران دریافتند که روسیه نه به اصلاحات کوچک ، بلکه به تغییر بنیادی نیاز دارد. آن ها در مورد تغییری که خواستارش بودند توافق نداشتند؛ برخی می خواستند یک قانون اساسی را به تزار تحمیل کنند؛ دیگران می خواستند او را برکنار و جمهوری اعلام کنند؛ عده ای دیگر نیز می خواستند او را به قتل برسانند. آن ها تنها در مورد پایان دادن به حکومت خودکامه اتفاق نظر داشتند. پس هدف واقعی این افسران از حمایت از کنستانتین این بود که از شر قدرت مطلقه تزار خلاص شوند. آن ها خواستار انقلاب بودند. افسران شورشی که دریافته بودند چنین هدفی تندروانه تر از آن است که با حمایت اکثر سربازان روبرو شود مقاصد انقلابی خود را اظهار نکردند. آن ها برای آن که سربازان را جذب آرمان خود سازند شرایط بهتر و حقوق بیشتر را وعده دادند. آن ها وفاداری خود را به کنستانتین اعلام داشتند. آن ها تنها با حضورشان در آن جا اقتدار نیکلای را به عنوان تزار به چالش طلبیدند.