مجله مهرنامه،دوره کامل 52 شماره

مهرنامه مجله‌ای در زمینه علوم انسانی و علوم اجتماعی است که از اسفند ۱۳۸۸ ابتدا به صورت ماهنامه در تهران منتشر شد و پس از مدتی با ادوار نسبت منظم به چاپ ادامه داد. این نشریه پیش از انتشار روزنامه سازندگی، و در تیرماه ۱۳۹۶ به انتشار خود پایان داد. مدیر مسئول این نشریه فروزنده ادیبی و قائم مقام آن مهدی شمشیریان و سردبیر آن محمد قوچانی بود. در این ماهنامه مقالات، گفتگوها، پژوهش‌ها و یادداشت‌هایی در زمینه علوم انسانی منتشر می‌شود. تحریریه مهرنامه منظور خود از علوم انسانی را آن بخش از دانش مدرن عنوان کرده که فرهنگ بشری را در عصر حاضر ساخته‌است. فلسفه، تاریخ، الهیات، جامعه‌شناسی، اقتصاد و سیاست مضامین اصلی مهرنامه را تشکیل می‌دهد. با این حال موضوعات دیگری مانند ادبیات و هنرها نیز در این ماهنامه بررسی می‌شود. سردبیر این ماهنامه محمد قوچانی است. تحریریه مهرنامه را برخی روزنامه‌نگاران مجله‌های شهروند امروز، ایران دخت، پیک سبز، نافه، تجربه، آسمان، صدا و روزنامه‌های اعتماد ملی، کارگزاران، اعتماد، هم‌میهن، آسمان، مردم امروز تشکیل می‌دهند که محسن آزرم، مهدی یزدانی‌خرم، مریم باقی، محمد طاهری، رضا طهماسبی، هادی خسروشاهین، حامد زارع، علیرضا غلامی، ابوذر باقی، اکبر منتجبی، بیژن مومیوند، حسن همایون و محمدجواد روح از جمله اعضای آن هستند نقد جواد طباطبایی بر ترجمه داریوش آشوری از کتاب شهریار نوشته ماکیاولی از جمله مطالب حاشیه‌دار این ماهنامه بوده‌است. آشوری نیز پاسخی بر مقاله طباطبایی نوشت که در مهرنامه منتشر شد. طباطبایی در نقد خود آشوری را متهم به زبان‌بازی کرده و ترجمه او را دور از اندیشه اصلی ماکیاولی دانسته‌است. محمد مجتهد شبستری در متنی با عنوان «این بازی سیاسی را رها کنید» از مجله مهرنامه به دلیل «سیاسی کردن ناشیانه، گنجاندن مصنوعی و غیرواقعی این فرد یا آن فرد تحت این عنوان یا آن عنوان، طرح پرسش‌های کاملاً غیرشفاف ولی جهت‌دار در پاره‌ای از گفتگوها و کشاندن پاسخ دهنده به موضع‌گیری علیه این یا آن فرد و سخن گفتن‌های بی‌مبنا» در این نشریه انتقاد کرد. یادداشتی با عنوان «سخنی تلخ با روزنامه‌نگاران نیمه حرفه‌ای» در وبگاه جرس، محمد قوچانی و بابک زنجانی را مشابه دانسته و نوشت: «هر دو امنیتی نیستند اما از رانت امنیتی‌ها برخودار می‌شوند؛ هر دو در فضای سرشار از رانت و سانسور و تقلب می‌توانند مشهور شوند و کار کنند و به جایی برسند». فرج سرکوهی در مقاله‌ای با نام «کین نامه راست مدرن اسلامی - کالبد شکافی فرهنگی کاران امنیتی» در اخبار روز این نشریه را نقد کرده و عمده مطالب آن را شامل شاخصه‌های تیپی که «فرهنگی کاران امنیتی» می‌نامد خواند. از جمله این شاخص‌ها: انتشار اطلاعات نادرست، جعل، تحریف، دروغ و ضداطلاعات به عنوان داده‌ها و اطلاعات مستند برای انتقال پیام‌های سیاسی؛ دوگانه‌سازی خیر مطلق ـ شر مطلق؛ نگاه ایدئولوژیک و مکتبی؛ قربانی کردن معیارهای حرفه‌ای؛ روشنفکر ستیزی؛ تخریب میراث روشنفکری مستقل؛ تبلیغِ گفتمان‌های غیر انتقادی؛ چپ ستیزی؛ زبان روائی ـ تصویری گزارش‌نویسی عامه پسند؛ شیرین نویسی؛ سرمقاله‌های روایتی؛ خودداری از انتشار پاسخ‌ها؛ به کار گرفتن تکنیک‌های جنگ روانی و اطلاعاتی؛ تحریف تاریخ؛ هدف‌های ثابت.