ژانی گل

ژانی گل،داستان یک فرد عادی فارغ از هرگونه اندیشه و مرام سیاسی است که تقدیر و تصادف او را در میدان سیاست قرار می دهد و به زندان می اندازد. در آنجا بر اثر ستم ها و شکنجه هایی که ماموران بی رحم رژیم حاکم عراق در حق او روا می دارند خواه ناخواه به طور کامل به سیاست کشانده می شود و روح عصیان در او سر می کشد. کسی که چند سال از بهترین سالهای عمرش را در زندان تلف می کنند، خانه اش را ویران می سازند و کسانش را در بمباران آبادی های ولایتش می کشند و دیگر علقه ای برایش باقی نمی گذارند که او را به زندگی عادی معمولی پای بند کند و لذا سر به کوه می گذارد و به نهضتی می پیوندد که برای احقاق حق مطلومان و ستمدیدگانی چون خود او علم شده است. (بدین گونه می بینیم که بیشتر ناراضیان جامعه را خود دستگاه و ماموران بی بند و بار او می آفرینند، چنانکه از یک آدم تقریبا بی تفاوت که در مبارزه مردم علیه دستگاه ظلم و جورو استبداد، چندان دخالتی نداشته است، مبارزی پرشور می سازند و به جان رژیم خود می اندازند).

«ژان» در زبان کُردی به معنای « درد ، درد زایمان» و « گل» به معنی « اجتماع ، مردم و خلق» است . بنابراین « ژانی گل » یعنی « درد زایمان اجتماع » و مراد از آن هم ، این است که جامعه نیز چه بسا که به سان زن حامله، دچار درد زایمان شود و فرزندی قهرمان و یا ملتی آزاد و خوشبخت بزاید.
نویسنده این اثر در یک جایی از کتاب، همین معنی را به زیباترین وجهی پرورانده است تا معنی و مفهوم ژانی گل به تمامی نمایانده شود : « ... انقلاب ، درد زایمان ملت است و درد زایمان نیز چه در مورد زن باشد و چه در مورد ملت، از اسمش پیداست که سخت و توانفرسا است و لذا عجیب نیست که درد زایمان یک ملت نیز همراه درد و رنج و رخیتن عرق و اشک و خون باشد... اما آیا در این هیچ شک و شبهه ای هست که به دنیا آمدن ملتی آزاد و سرافراز و خوشبخت به زحمت تحمل دردی از این آزارنده تر و ناگوارتر هم می ارزد ؟...»

درباره نویسنده: 
ابراهیم احمد از نویسندگان وپژوهشگران شاخص عراق و پدر همسر جلال طالبانی ریاست جمهوری عراق بود که در سال 2000در لندن درگذشت. منتقدان ادبی "ژانی گل" را آیینه تمام نمای تاریخ کردستان معاصرعراق علیه استبداد و دیکتاتوری صدام حسین میخوانند که با انتشار آن در سال 1950رمان در ادبیات معاصر کردی متولد شد.